...ความทุกข์ และ ความคิด....
พวกเราโดนหล่อหลอมให้คิด
ให้วางแผนชีวิต จะทำอะไร ก่อนหลัง
ทำงานอย่างหนึ่งเสร็จ ก็ต้องทำอีกอย่างต่อ
ต้องใช้เวลาอย่างคุ้มค่า ทำให้ได้มากที่สุด
มาจนถึงวันนี้ ก็มีงานในหัวให้ทำเรื่อยๆ ไม่รู้จักจบจักสิ้น
ไม่ใช่การคิด การวางแผนไม่ดีนะครับ มันดี
แต่ที่มันมีปัญหา คือ เมื่อวางแผนแล้ว
ความคิดยังไม่ยอมหยุดคิด คิดแล้วคิดอีก
ไปเที่ยวพักผ่อนก็ยังคิด ไม่ได้ดื่มด่ำจริงๆกับการท่องเที่ยว
ทำให้ไม่ได้ใช้ชีวิต จริงๆ เพราะเราคิดตลอดเวลา
.
.
.
เราห้ามความคิดที่มากมายไม่ได้ครับ
แต่ออกจากความคิดได้ทันที เมื่อเรารู้ว่ากำลังคิด
ออกจากความคิดบ่อยๆ ออกมาใช้ชีวิตอยู่ข้างหน้า
คุณภาพชีวิตจะดีขึ้น................เราจะได้ใช้เวลาในชีวิตคุ้มค่าขึ้น
.
.
เวลานี้ ขณะนี้
เราจะได้คุยกับคนที่เราคุยด้วยจริงๆ....................ได้อยู่กับคนตรงหน้า
(ปกติไม่ได้ฟังใครจริงๆ ฟังแต่ความคิดตัวเอง 555)
เวลาคิดวางแผนเสร็จแล้ว ก็ลงมือทำ
อยู่กับงานที่ทำขณะนี้ ไม่ต้องทำงานในหัว
(ทำไปคิดไป ฉันจะทำได้ไหม มันจะสำเร็จไหม คนจะชอบไหม ฯลฯ)
.
ผมเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญในชีวิตที่ต้องฝึก
เพราะทุกวันเจอคนที่มีความทุกข์ เพราะ ออกจากความคิดไม่เป็น
เลยใช้ชีวิตในหัว อยู่ในโลกของการคิดๆๆๆๆๆ
แต่เมื่อผมฝึกการออกจากความคิด มารู้สึกตัวบ่อยๆ
อาการเบากาย เบาใจ เริ่มมากขึ้น
เลิกงานก็เลิกงาน.........................ไม่ได้พางานกลับมาในความคิด
.
เล่นกีฬาก็รับรู้การเคลื่อนไหวทางกาย สนุก หัวเราะ
เวลากินอาหารที่อร่อย ก็เริ่มอร่อยกว่าเดิม
เพราะเริ่มไม่กินไปคิดไปเหมือนแต่ก่อน การรับสัมผัสดีขึ้น
เวลาขับรถเริ่มเห็นตัวเองใจลอย ออกไปคิดบ่อยครั้งขึ้น
ก็กลับมาขับรถใหม่ เวลาไปบรรยาย เมื่อพูดเสร็จแล้ว
ก็ไม่นำกลับมาวิพากษ์ วิจารย์ตัวเอง เพราะมันจบไปแล้ว
.
ผมว่าผมได้ใช้ชีวิตมากขึ้นนะ ความเร่งรีบลดลง
แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองทำงานได้ดีขึ้น
เมื่อฝึกออกจากความคิดบ่อยๆ......
- Anan Harnwang -